ΣΠΑΘΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

                                             Σπαθί Τριαντάφυλλο

Θα πάρω ποιήματα να τα κάνω εικόνες.

Ξέρω πως αυτό θα μείνει στους αιώνες,

τις εικόνες θα τις κάνω τραγούδια.

Δεν είμαι εγώ για αγάπες και λουλούδια.

Γραφώ απόψε μια ρίμα ερωτική

να την ακούς όταν πλέον δεν θα είμαι εκεί.

Να με κοιτάς στα μάτια, να λέω σε αγαπώ,

θέλω στην ζωή μου να μείνεις πάντα εδώ...

Το αίμα κυλά πορφυρό, κόκκινο βαθύ

από ένα τριαντάφυλλο σπαθί,

που με βοή χιμάει στις λέξεις

κι αναστατώνει, τρυπάει τις σκέψεις.

Λέγοντας παράπονα για ένα φίλο,

βρίζοντας κι αποκαλώντας με σκύλο.

Σπαθί τριαντάφυλλο με αγκάθια μπλε

με καλεί και μου λέει αγάπα με,

με τα μπλε αγκάθια, του ουρανού πετράδια,

της άυλης σιωπής σμαράγδια.

Δεν θέλω να χαθώ ξαφνικά στην άβυσσο,

θέλω να ανεβώ επάνω στον παράδεισο.

Κι όταν ανεβώ θα ακουστεί μια αγγελική φωνή,

όπου κοντά σου να βρεθώ θα με ωθεί.

Με ξυπνά από του ύπνου τον εφιάλτη μια κραυγή,

με προειδοποιεί για την αυγή,

με προτρέπει να τραπώ σε φυγή.

Μα δεν θα φύγω, δεν θα τρομάξω,

σε αγαπώ με όλο το είναι μου θα φωνάξω.

Ένα σπαθί τριαντάφυλλο αν βρω θα στο χαρίσω

και μ' αίμα από τις φλέβες μου θα το ποτίσω.

Να πεταλουδίσει η σκέψη μου, μα μην μου την πειράξεις,

εσύ με διαμαντένια δάκρυα επάνω της να χαράξεις.

Πόσο πολύ σε αγάπησα γιατί με αγάπησες,

να μην νομίζεις πως άδικα τα χρόνια δίπλα μου χαράμισες.

Εσύ το αγκάθι που τρυπά την ατσάλινη καρδιά μου,

που για ένα ακόμα βράδυ λείπεις από την αγκαλιά μου.

Ένα σπαθί τριαντάφυλλο άμα βρω θα σου το δώσω,

μα μην μου ζητάς μες στην σιωπή την αγάπη να προδώσω.

Τον μισώ αυτόν τον κόσμο των πειραγμένων ψύχων,

που ανεβαίνουν από τον Άδη την εβδομάδα των Παθών.

Κυλάει η νύχτα αργά, κυλάει σαν αράχνη,

οι δρόμοι στρωμένοι με του χιονιού την πάχνη.

Και η μέρα φορεί νυφικό με πέπλο ομίχλη αχνή,

προχωράει γοργά, μπροστά η ζωή αραχτή.

Όνειρα περασμένων εποχών τα θρυμματίζει

κι από την αρχή ξανά τα σχηματίζει.

Η ώρα κυλάει αργά, δεν λέει να ξημερώσει

ενώ εγώ περιμένω η καρδιά μου να ματώσει.

Ένα τριαντάφυλλο σπαθί μαραμένο στο χέρι το κρατώ,

το δίνω της μοίρας μου και την χειροκροτώ.

Μήπως και παύσει να μου παίζει παιχνίδια,

Μα όχι τώρα γελά και με χτυπά κατάματα η ιδία.

Χτυπά εκεί βαθειά όπου περισσότερο πονάω,

με λέει κακιά κι ότι δεν ξέρω να αγαπάω.

Σπαθί τριαντάφυλλο γαλάζιο, βγαλμένο από την θάλασσα,

το φύτεψε στον κήπο της η ζωή μου και το χάλασα.

Γιατί ήταν μαύρο κι ήθελε να με ρίξει σε έναν άγριο χορό

μέσα στο απόλυτο τίποτα, στο απόλυτο κενό.

Μου τρυπάει τις φλέβες ένα τριαντάφυλλο σπαθί

και τρέχει το αίμα, κυλά στην γη να χαθεί.

Ρέει και σχηματίζει λουλούδι, κόκκινο ανθισμένο

με θάνατο, αλκοόλ και με αίμα ποτισμένο.

Απλώνει η νύχτα το μαύρο της πέπλο με τα σβαρόφσκι

κι ο παππούς μου ακούει Τσαϊκόφσκι.

Δημιούργημα φαντασίας, φάντασμα ένα σπαθί τριαντάφυλλο.

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ

                                                     "ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ"

Τι σκέφτομαι??? Το απόλυτο κενό... Την απογοήτευση, την απελπισία... Είμαι απλά μια σκιά που κινείται ανάμεσα σε ανθρώπους... Μια σκιά που δεν την βλέπει κανείς, ούτε την νιώθει, ούτε τίποτα... Ένα αόρατο όν... Είμαι άνθρωπος κι εγώ? Δεν ξέρω... Τι είμαι? Σκιά? Φάντασμα? Ζόμπι? Είμαι ένα ανάποδο γαμώτο ίσως... Μεγάλη κατάρα, μου έχει κανείς δώσει και πιάνει να ξέρετε... Ποιος με καταράστηκε να με στοιχειώνει η μοναξιά??? Άτιμη σου έλειψα φαίνεται γι'αυτό μου τα γύρισε τούμπα η ζωή ξανά σε εσένα να επιστρέψω... Επιστρέφω να δω τι θα γίνει πάλι... Ξανά μανά τα ίδια... Σκότος, σιωπή και σκέψη... Αυτά είναι τα τρία σίγμα σου... Με αυτά και πάλι θα με αγκαλιάσεις... Ξέρεις κάτι μοναξιά δεν σε θέλω με απογοητεύεις περισσότερο από το να με ηρεμείς... Δεν θέλω φύγε... Τα μαύρα δαιμόνια μου ήρθαν πάλι... Σας έκλεψα το χρώμα ρε... Μαύρη σκιά, μαύρη θύελλα... Θύελλα έχει ξεσπάσει στην ψυχή μου... Μια θύελλα που μάλλον δεν θα σταματήσει ποτέ... Ναι γιατί η αγάπη είναι θύελλα... Χαχαχα... Κοίτα να δεις πάλι με τραγούδι μιλάω... Γιατί έτσι έκανες κι εσύ... Μου έλεγες πράγματα κι αμέσως μου ερχόταν το κατάλληλο τραγούδι στο μυαλό... Με έκανες κι έζησα κάτι το μοναδικό, με έκανες να νιώθω ξεχωριστή μέσα σε ένα δικό μου τίποτα... Με ανέβασες στα ουράνια και μου έδειχνες πως είναι να πετάς και πως είναι να ισορροπεί κανείς πάνω σε τεντωμένο σχοινί... Έγινα ακροβάτης, θηριοδαμαστής, δάμασα τα θηρία μου... Και τώρα ο αστείος κλόουν... Δεν ξέρω αν γελάς μαζί μου... Πάντως είμαι αστεία δεν μπορείς να πεις... Πονάω που έφυγες μακριά μου... Εγώ σε θέλω εδώ... Θέλω να μείνω στην ζωή σου και να μείνεις κι εσύ στην δική μου... Δεν ξέρω τι έγινε... Δν ξέρω γιατί σε κούρασα... Δεν ξέρω γιατί βαρέθηκες, δν ξέρω γιατί πιστεύεις σ' αυτά που λένε οι τρίτοι... Σου άνοιξα την καρδιά μου διάπλατα και μπήκες εκεί... Κι εκεί θα μείνεις για πολύ-πολύ καιρό... Ίσως και χρόνια... Κι αυτό γιατί πολύ απλά μου έδειξες ποιος πραγματικά είσαι... Είδα αλήθεια και ειλικρίνεια στα μάτια σου... Ένα βλέμμα τόσο καθαρό με διαύγεια έβλεπα την ψυχή σου και στην αντανάκλαση των ματιών σου έβλεπα κι εμένα να σου χαμογελώ... Μου θύμησες πως ναονειρεύομαι πράγμα που είχα ξεχάσει... Μου έδειξες τι θα πει σε νοιάζομαι... Τι είναι η χαρά... Μου έδωσες ζωή και τώρα έτσι ξαφνικά μου την παίρνεις πίσω... Τόσο κακό σου έκανα λοιπόν;;; Θα σε έχω μαζί μου, μέσα μου παντού και πάντοτε κι ας μην το θες... Θα μου λείπεις πάντοτε... Είμαι χαζούλα το έχουμε πει αυτό... Να προσέχεις σε ότι κι αν κανείς από δω και πέρα... Ήθελα να είμαι στην ζωή σου αλλά εσύ δεν από ότι φαίνεται... Κι ας μου έλεγες για μέρες χαράς κι ευτυχίας... Για ταξίδια που ήθελες να κάνεις κι αν ήταν να τα κάναμε μαζί... Σε όλα μαζί... Τώρα χώρια... Εσύ εκεί κι εγώ εδώ, ο έρωτας σου διαταγή και τελεσίγραφο... Να το πάλι τραγούδι... Δεν μπορείς να καταλάβεις το τι έχω μέσα μου για σένα, το τι αισθάνομαι... Σε ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μου κι ας μην έκατσες για πολύ... Σε ευχαριστώ για τα πάντα... Ελπίζω κάποια στιγμή να ξαναμιλήσουμε... Ή να ξαναβρεθούμε κάπου κάποτε τυχαία... Δύσκολο πράγμα να σου πω αντίο... Δεν θέλω να στο πω το αρνούμαι...

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

       

                                    ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Μονόλογος με τον εαυτό μου... Νυχτερινό παραλήρημα... Τι να σκέφτομαι άραγε??? Τι μου φταίει άραγε??? Να μου φταίει η μοναξιά??? Μπα εκείνη πάντοτε με έχει αγκαλιασμένη… Δεν με αφήνει μονάχη... Να έχω όνειρα γλυκά Όπως κι εσύ... Κι έναν ήσυχο ύπνο Κ ξεκούραστο... Να είναι γαλάζια τα όνειρα μου φτάνει πια τόση αρνητικούρα και μαύρο και γκρίζο... Αναμασώντας την ίδια καραμέλα όλοι μια μάζα δεν ξεχωρίζετε ο καθένας για κάτι δικό του... Το ίδιο προσωπείο χρυσό να λάμπει για να κρύψουν την σαπίλα της ζωής τους... Ψέμα γιατί έτσι έχουν μάθει εάν πουν αλήθεια θα νομίζουν ότι είναι ψεμα, ενώ το ψέμα που πλασάρουν το νομίζουν για αλήθεια.... Έτσι έχουν μάθει Αλινάκι μου οι άνθρωποι να είναι ταγμένοι στο συμφέρον Δν μπορείς εσύ να τους αλλάξεις μυαλά αν πρώτα δν σκεφτούν οι ίδιοι... Έτσι είναι κ μην στενοχωριέσαι μα πολλοί στα λόγια σου θα φτάσουν... Μαθημένοι στην κακιά τους μίζερη ζωή ρουφώντας την ενέργεια σου κ κλέβοντας από την λάμψη σου... Ετερόφωτα αστέρια όλοι προσπαθούν να πάρουν λάμψη ο ένας από τον άλλο δεν είναι αυτόφωτα... Καλοθελητές όλοι μέχρι να αρνηθείς να τους δώσεις σημασία... Μόλις σταματήσεις να τους δίνεις σημασία αρχίζουν να σου βγάζουν τα μάτια κύτταρο-κύτταρο για να σε πονέσουν ότι σου έκαναν κ έραναν για σένα κι εσύ τίποτα αχάριστο πλάσμα υποταγμένο στην φιλοδοξία σου κ στο όνειρο σου.... Εσύ δεν έχεις κάνει κάτι για κείνους εσύ είσαι εγωκεντρικός βάζεις τον εαυτούλη σου πάνω από όλους κ το παίζεις υπεράνω... Έτσι το νομίζουν μερικοί μην εξάπτεσαι Αλινάκι.... Έτσι λένε μερικοί άλλα είπαμε αυτή μύγα καίει κόσμο και κοσμάκι... Λοιπόν κοιμήσου τώρα... Κοιμήσου μικρούλα μου ξεκουράσου...

ΚΟΙΤΑ

                                                   ΚΟΙΤΑ

Κοίτα τον φάρο μου που φέγγει στο λιμάνι μου....

Κοιτά πως σε προσμένω "αλάνι" μου....

Κοίτα πόσο λαχταρώ να σε σφίξω στην αγκαλιά μου....

Κοίτα πως ανοίγει διάπλατα τα φτερά της η καρδιά μου....

Κοιτά το φάρο πως φέγγει, φανάρι στην ψύχη μου, φεγγάρι εσύ στην σκοτεινιά μου.....

Είσαι εσύ η ζωή μου, που περνάς απ' τη γειτονιά μου....

Κοίτα πως όλα τριγύρω αλλάζουν

και τα φαντάσματα της νύχτας δεν μας τρομάζουν....

Κοίτα την αγάπη, κοίτα την στην γωνιά είναι και μας περιμένει η καρδιά χτυπά κι εμείς είμαστε ερωτευμένοι....

Ερωτευμένοι με του ερώτα το φάρο, τον ουρανό, τα αστέρια....

Κράτα με αγάπη μου μες στα δυο σου χέρια.....

Κοίτα… Κοίτα που πάλι απόψε ήρθες μες στο νου

και δεν ξέρω τι κάνω και που....

Κοίτα με μες στα μάτια, να δεις πως σου ανήκουν της καρδιάς όλα τα κομμάτια. . .

Κοίτα πως φέγγει στο λιμάνι μου ο φάρος...

Τον κοιτώ ονειρεύομαι και παίρνω θάρρος....

Κοίτα το φάρο που φέγγει στο λιμάνι μου....

Έτσι άπλα Σ΄αγαπώ....

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΝΕΙΡΑ

Και πάλι όνειρα..... Όνειρα γλυκά, όνειρα ταξιδιάρικα....

Νεράιδες, μάγισσες και ξωτικά παιχνιδιάρικα.....

Εκεί παίζουν στην άκρη της λίμνης....

Με χαρά και χορό τα παιχνίδια της μνήμης.....

Αχ! Άστρο μου που είσαι εκεί στο φως.....

Δείξε μου έναν κόσμο αλλιώς....

Να πάψει να δακρύζει ο ουρανός....

Ξέρω πως για όλους έχει ο Θεός....

Είμαι ανυπόμονη τα θέλω όλα όμορφα στην στιγμή....

Θέλω να ζήσω και να ζήσουμε μια στιγμή μαγική....

Όνειρο μου κρυφό...

Όνειρο μου αληθινό....

Κι άστρο μου που είσαι εκεί ψηλά....

Έλα στην αγκαλιά μου εδώ στα χαμηλά....

Έλα να σ' αγκαλιάσω που τόσο μου έχεις λείψει...

Ανέβασε με στα σύννεφα και σε πιο μεγάλα ύψη....

Δεν φοβάμαι όταν είμαστε μαζί...

Αφού το ξέρεις σ' αγαπάω....

Όνειρο μου κι άστρο μου μεγάλο φωτεινό....

Πηγαίνετέ με στην ακρογιαλιά ένα δειλινό...

Να δω τον ήλιο να πέφτει...

Απάνω σε θάλασσα καθρέφτη.....

Αστέρι μου πήγαινε με σε ένα κρύο πρωινό του χειμώνα....

Να δω την δροσούλα πάνω σε μια ανθισμένη ανεμώνα....

Πάμε μαζί να δούμε τα ξωτικά....

Να διώξουμε μαζί τα αρπακτικά.....

Πάρε με μαζί σου τώρα που ξημερώνει κ φεύγεις....

Και μην πάψεις ποτέ το δρόμο να μου φέγγεις.....

Όνειρο ήταν για μένα το άστρο έσβησε κι ας το είχα για στολίδι....

Κι τώρα μονάχη στο ημίφως και στο σκοτίδι....

ΟΝΕΙΡΑ

Όνειρα γαλάζια.. Όνειρα γεμάτα φως....

Σκοτάδι κι αγκαλιά μου ένας μύθος κρυφός..... 

Ήταν κάποτε μια κοπέλα λέει ο μύθος που ταξίδευε

σε μέρη όπου ανθρώπου νους δεν πάει....

Γυρνούσε σε γαλαξίες κι αλλόκοτους κόσμους....

Ταξιδιώτης στο χρόνο και χαμένος Δον Κιχώτης....

Η μεγάλη της κατάρα ήταν που δεν μπορούσε

να είναι με τους δικούς της ανθρώπους....

Την καταράστηκε μια μάγισσα πλανεύτρα μοίρα.....

Να είναι όμορφη σαν την θέα την Ήρα....

Λόγο λοιπόν της ομορφιάς της,

την ζήλευαν και την φθονούσαν όλοι.....

Γι'αυτό κι αποφάσισε να φύγει απ' την πόλη.....

Καθώς ταξίδευε ένα μεσημέρι

φτάνει εκεί στης φωτιάς τα μέρη.....

Αγάπησε έναν νέο κι αυτός όμορφος

και γαλαζοαίματος αλλά ήταν αλαζόνας

της φέρθηκε απαίσια κι έτσι μίσησε τους ανθρώπους....

Τριγυρίζει λένε πλέον τα βράδια σαν την μαύρη κατάρα

και είτε φοβίζει τους ανθρώπους είτε άλλοι την αγαπούν

και είναι η καλύτερη τους φίλη

κι άλλοι πάλι την ψάχνουν και δεν την βρίσκουν

αυτήν την κοπέλα την ΜΟΝΑΞΙΑ...

ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΕΤΟ ΜΠΑΛΟΝΙΑ

Σαν μπουκέτο από μπαλόνια πλημμυρίζουν τα συναισθήματα μου την σκέψη.....

Άραγε τι είναι αυτό που νιώθω;;;

Γιατί τόση ανυπομονησία και λαχτάρα να σε δω;;;

Γιατί σε έχω μέρα και νύχτα στην σκέψη μου και δεν μπορώ να

κοιμηθώ???

Σε βλέπω σαν είσαι εδώ παρέα μου να μιλάμε κι ας μην είσαι

εδώ...

Μυρίζω την μυρωδιά σου κι ανατριχιάζω

και μου κόβεται η ανάσα όταν τάχα πας να μου μιλήσεις ψιθυριστά στο αφτί...

Κι αρχίζει η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή....

Και νιώθω ανάλαφρη και σαν πούπουλο κι αφήνομαι και παραδίνομαι στην αγκαλιά σου....

Και μετά μια απέραντη γαλήνη....

Και πάλι πάμε απ' την αρχή ανατριχιάζω και μου κόβεται η ανάσα όταν τάχα πας να μου μιλήσεις στο αφτί κι αρχίζει η καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή....

Και να τα και τα κόκκινα τριαντάφυλλα

σκορπισμένα, πεσμένα στο πάτωμα.....

Χμμ... Τι παράξενο συναίσθημα???

Γιατί σε φιλάω τόσο επίμονα μες στην σκέψη μου???

Νιώθω τον παλμό μου, την καρδιά μου πουλί και πετάει...

Ένα μπουκέτο συναισθήματα μπαλόνια, τριαντάφυλλα, γλυκά....

Εσύ κι εγώ... Μαζί γιατί χώρια σου είναι δύσκολο να είμαι

αν και είμαι/είσαι πάντα μαζί μου/σου

μέρα και νύχτα αφού σε έχω μες στην σκέψη μου....

Ζω για την ημέρα που θα βρεθώ κοντά σου....

Ακούς;;; Τι παράξενο συναίσθημα, τι είναι αυτό που νιώθω;;;